آناتومی بدن انسان

برای دانلود آلبوم اینجا کلیک کنید

لوله گذاری تراشه

لوله گذاری تراشه 

این کار برای 
باز نگه داشتن راه هوایی 
ساکشن ترشحات ریه-کاهش فضای مرده تنفسی 
اعمال فشار مثبت بر ریه ها 
پیشگیری از آسپیراسیون ترشحات معده به ریتین(با پر کردن کاف).انجام میشود



انواع لارنگوسکوپ

میلر(یا تیغه مستقیم که در اطفال کاربرد زیادی دارد) 
مکینتاش(یا تیغه خمیده با بیشترین مورد مصرف) 
لارنگوسکوپ فیبروپتیک ( که انعطاف پذیر بوده و در موارد لوله گذاری مشکل استفاده می گردد ودر همه مراکز وجود ندارد.از این وسیله برای معاینه راه هوایی فوقانی -لوله گذاری در پوزیشن دمر- بررسی صدمه حنجره بهره می گیرند.


 

ملاحظات خاص در لوله گذاری تراشه:

انتخاب لوله با قطر و طول مناسب
کنترل قطر داخلی لوله از نظر عدم وجود انسداد(به صورت غشاء نازک از جنس خود لوله)
سلامت کاف( تست شود)-کنترل لارنگوسکوپ ( نور کافی)-سلامت ماسک ها و وجود ایر وی-سرنگ هوا برای پر کردن کاف-ژل لوبریکانت-استیلت-پنس مگیل.


شاخص هایی که نشان میدهد لوله گذاری آسان است یا مشکل؟

-فک تحتانی جلو آمده(دیدن حنجره را دچار اشکال میکند-تیغه بزرگتر یا تیغه مستقیم بهتر است)

-عدم توانایی در باز کردن دهان(آنکلیوزمفصل گیجگاهی فکی و یا تریسموس- پیش آگهی خوب نیست-لوله گذاری مشکل است -بهتر است در حالت بیداری و اسپری لیدو کایین لوله گذاری شود و رفلکس بلع از بین نرود)

-دهان کوچک که لارنگوسکوپ فضای مانده را پر می کند.

-دندان های جلو آمده یا شل بودن آنها(هیچگونه فشار به آنها وارد نشود واز نظر خطر شکستن دندان ویا افتادن به حلق مشاوره دندانپزشکی قبل از عمل الکتیو بهتر است.در موارد اورژانس اگر بیمار هوشیار است توضییح داده شود که احتمال دارد که دندان شل صدمه ببیند.)

چاقی و کوتاه بودن گردن(حنجره بالاتر از محل طبیعی قرار میگیرد و استفاده از استیلت ممکن است سودمند باشد


عوارض لوله گذاری تراشه

آسیب به لب ها-شکستن دندان-خراشیدگی حلق-کنده شدن بافت آدنویید-خونریزی زیر مخاطی تار های صوتی-خونریزی از بینی-آمفیزم مد یاستین یا زیر جلدی-پنوموتراکس-ورم حنجره وادم تراشه و عفونت راه هوایی-حساسیت به ژل لوبریکانت-زخم تار های صوتی -زخم مخاط قدامی تراشه به خاطر تحریک و حرکت لوله -فلج تار های صوتی -آسپره نمودن بیمار-لذا لوله گذاری توسط فرد ماهر و بدن اعمال خشونت انجام شود.


نحوه لوله گذاری تراشه:

ارتفاع تخت را صورت بیمار درسطح گزیفویید ما قرار گیرد.زیر سر افراد بزرگسال یک بالش کوچک قرار دهید و در پوزیشن sniffing (پوزیشنی که در این حالت راه هوایی مستقیم و دید خوبی دارد) قرار دهید. لارنگوسکوپ را در دست چپ بگیرید (انگشتان به صورت پلکانی در دسته و تیغه قرار میگیرد)وهرگز به صورت مشت بسته در دست نگیرید سپس با استفاده از انگشت شست و اشاره دست راست آرواره ها را از هم جدا کنید تا لبها بین لارنگوسکوپ و دندانها فشرده نشود.تیغه از کنار راست زبان عبور دهید و کم کم به سوی مرکز و طرف چپ هدایت کنید (زبان جارو میشود) نوک تیغه لارنگوسکوپ بین اپی گلوت و قاعده زبان قرار گیرد و حالا بدون فشار به دندان ها و اهرم کردن لارنگوسکوپ به بالا وجلو برده شود که در این حالت لیگامانهای هیپو گلوتی کشیده می شود و اپی گلوت به بالا وبه طرف تیغه خم می شود حالا گلوت را میبینید و بآسانی لوله گذاری را می توانید انجام دهید .فقط کافی است کاف لوله تراشه از گلوت عبور کند . کنترل صدای تنفسی ریتین با فشرده بگ و اطمینان از صحت کار و فیکس کردن درست لوله تراشه.هرگز اعتماد بنفس خود را از دست ندهید چون شما راه باز کردن راه هوایی و حفظ آنرا میدانید .موفق باشید.

مدت زمان لوله گذاری تراشه

یک دقیقه است. یا اینکه نفس خود را حبس کنید زمانی که خودمان نیاز به تنفس مجدد پیدا کردیم باید سعی در لوله گذاری را خاتمه وپس از o2 تراپی مجددا" سعی کنیم.هرگز بیمار هیپو کسی را تحمل نکند.یک ایروی مناسب نیز در دهان قرار دهید .


لوله گذاری تراشه در اطفال

چند تفاوت در آناتومی اطفال وجود دارد که لوله گذاری را مشکل میکند:

زبان بزرگ-گردن کوتاه-فک تحتانی کوچک-تارهای صوتی در محلی بالاتر (محاذات c4) قراردارد ولی در بالغین در محاذات c6 .-اپی گلوت باریک و دراز و U شکل که با تار های صوتی زاویه 45 درجه میسازد.

باریکترین قسمت در قسمت غضروف کریکویید است(به همن علت در اطفال از لوله تراشه بدون کاف استفاده میشود چون با پر کردن کاف به این ناحیه فشار وارد شده باعث ادم و انسداد مجرا میگردد . لوله تراشه بدون کاف تا 8 سالگی مورد استفاده قرار می گیرد(در بالغین باریکترین قسمت ناحیه تار های صوتی است) ضمنا" تنفس در نوزادان از را ه بینی است و اساسا" دیافراگماتیک (هوای اضافه اگر وارد معده نوزاد شود مستعد اختلال تنفسی میشود).از لارنگوسکوپ تیغه مستقیم در نوزادان و شیر خواران استفاده میشود(میلر شماره صفر برای نوزادان و یک برای شیر خواران).ماسک رندل بیکر ساکrendel-baker-soucec بدون بالشتک در نوزادان به دلیل نداشتن فضای مرده بهتر است.snifing position بهترین است واکستانسیون زیاد باعث اشکال در دیدن حنجره می شود و به جای کاف از پگ حلقی استفاده میشود (گاز نمدار طوری که حتی یک قطره آب از آن نچکد).

نسل جدید لارنگوسکوپ ها

  

• ۸:۴۶

  نسل جدید لارنگوسکوپ ها

  از مجتبی سعیدی

  ۲۸ بازدید

قلب انسان

یکی از مهمترین اندام های بدن انسان قلب اوست. که در حقیقت فقط یک پمپ است.در این قسمت شما با ساختار و کارکرد آن آشنا خواهید شد.

 

 دریافت فایل نوشتاری (36.63 Kb)

 دریافت پمفلت آموزشی (151.87 Kb)

 

در این جستار به این پرسش های شما پاسخ داده می شود:

1. قلب انسان چیست؟

2. قلب انسان از چه قسمت هایی تشکیل شده است؟

1- قلب انسان چیست؟

در طول تاریخ تصور می شده است که قلب انسان قدرت ویژه ای دارد. نویسندگان و شاعران آن را مرکز احساسات، منبع عشق و سرچشمه شجاعت خوانده اند. در حقیقت قلب انسان فقط یک پمپ است. 

قلب انسان از هفته چهارم حاملگی آغاز به ضربان می کند و تا پایان زندگی انسان بدون وقفه به ضربان ادامه می دهد. 

قلب چهار دریچه قابل انعطاف نازک دارد که بایستی با هر ضربان باز و بسته شوند. تنها استراحت برای ماهیچه های قلبی زمان کوتاه بین ضربان های قلب است.

2- قلب انسان از چه قسمت هایی تشکیل شده است؟

قلب چهار قسمت یا چهار حفره دارد. حفره های بالایی دهلیز و حفره های پایینی بطن نامیده می شوند.

خون از تمام قسمت های بدن از طریق دو سیاهرگ بزرگ به نام های بزرگ سیاهرگ زیرین و زبرین وارد دهلیز راست می شود. سپس از دریچه سه لختی که بین دهلیز راست و بطن راست است عبور می کند و بطن راست آن را از طریق دریچه ریوی به ریه ها پمپ می کند. وقتی خون از ریه ها می گذرد اکسیژن مصرفی خود را از آن ها دریافت می کند و به آن ها دی اکسید کربن می دهد و وارد دهلیز چپ می شود. از آنجا از طریق دریچه دو لختی یا میترال به بطن چپ جریان پیدا می کند. بطن چپ ماهیچه ضخیمی دارد که باعث می شود خون را با قدرت از طریق دریچه آئورت به بزرگترین سرخرگ بدن یعنی آئورت پمپ کند. آئورت خون را در سراسر بدن توزیع می کند و مقدار کمی هم به عروق خود قلب (عروق کرونر) بر می گردد.

 

 

شناسه

متخصص علمی ناظرمحتوا: دکتر رضا معرف

گرد آوری مطلب و طراحی آموزشی: دکتر مانوش مهرابی

ساخت و تولید فیلم آموزشی: شرکت داتیس

ساخت و تولید پمفلت آموزشی: دکتر مانوش مهرابی

ساخت فایل تعاملی محاسبه نمایه توده بدنی: مهندس ونوس صابرزاده

تهیه صوت آرامسازی: نیره بمانی حقیقی

 

نوار قلب

برای دیدن اسلاید اینجا را کلیک کنید

نوار قلب

یکی از رایج ترین اقدامات تشخیصی در بیماران قلبی گرفتن نوار قلب است.در زیر با روند انجام این اقدام تشخیصی آشنا خواهید شد.

 (48.78 Kb) دریافت فایل نوشتاری

 (93.19 Kb) دریافت پمفلت آموزشی 

 

در این مبحث به این سوالات شما پاسخ داده می شود:

1.        الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب چیست؟

2.        چه‌ زمانی از نوار قلب استفاده می‌شود؟‌

3.        در نوار قلب چه مواردی مشخص می‌شود؟

4.        آمادگی مورد نیاز برای نوار قلب چیست؟

5.        در طول فرایند گرفتن نوار قلب چه اتفاقاتی می‌افتد؟

6.        فواید نوار قلب چیست؟

7.        عوامل خطر این اقدام تشخیصی کدامند؟

الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب چیست؟

هر ضربان قلب با یک تکانه الکتریکی از سلول‌های تخصص یافته‌ای که در حفرۀ بالایی سمت راست قلب واقع شده‌اند، شروع می‌شود. این تکانۀ الکتریکی سپس به سایر قسمت‌های قلب هدایت شده و باعث انقباض قلب و پمپ خون توسط آن می‌شود. این امواج الکتریکی که از قلب هدایت می‌شوند، در سطح پوست هم قابل تشخیص می‌باشند.

بسیاری از شرایط و مشکلات قلبی بر الگوی طبیعی نوار قلب تأثیر می‌گذارند که با استفاده از نوار قلب، پزشک الگوی این علائم را بررسی می‌کند.

چه‌ زمانی از نوار قلب استفاده می‌شود؟‌

نوار قلب جهت ارائه گزارش از ریتم قلب استفاده می‌شود. پزشک شما می‌تواند مشکلات قلبی را از طریق تفسیر الگوی ضربانات قلب تشخیص دهد.

در نوار قلب چه مواردی مشخص می‌شود؟

·         تعداد و الگوی غیرطبیعی ضربانات قلب

·         ضخیم شدگی عضلات دیوارۀ قلب در اثر فشار خون بالا یا سایر بیماری‌ها

·         شواهد حملۀ قلبی اخیر و اثرات بر جای مانده از حملات قلبی گذشته

·         نواحی از قلب که خون‌رسانی کافی ندارند

·         شواهد اختلالات الکترولیتی در بدن

آمادگی مورد نیاز برای نوار قلب چیست؟

هیچ آمادگی قبلی خاصی برای انجام این اقدام تشخیصی مورد نیاز نمی‌باشد مگر این‌که پزشک دستورات خاصی داده باشد.

در طول فرایند گرفتن نوار قلب چه اتفاقاتی می‌افتد؟

گرفتن نوار قلب در حالت استراحت، یک فرآیند بدون درد است که کمتر از 5 دقیقه به طول می‌انجامد. این تست ممکن است در مطب پزشک، درمانگاه یا بیمارستان انجام شود.

برای انجام این تست برچسب‌های کوچکی بر روی قفسۀ سینه، مچ دست و قوزک پا چسبانیده می‌شوند.

این برچسب‌ها از طریق کابل‌هایی به دستگاهی که فعالیت الکتریکی قلب را ضبط می‌کند، وصل می‌شوند. سپس گزارش ضربانات قلب بر روی کاغذ چاپ می‌شود و در اختیار پزشک قرار می‌گیرد. یک نوار قلب کامل از 12 منظر یا دید‌گاه ضربانات قلب را نشان می‌دهد.

در برخی از موارد از یک دستگاه سبک و کوچک که هالتر نامیده می‌شود برای ضبط ضربانات قلب به‌طور مداوم در طی 1 تا 2 روز استفاده می‌شود. از این طریق عملکرد قلب در طی فعالیت‌های روزانه مشخص می‌شود.

فواید نوار قلب چیست؟

نوار قلب یک تست ساده و کم هزینه است که اطلاعات زیادی در مورد عملکرد قلب در اختیار پزشک قرار می‌دهد این تست به تشخیص سریع حملۀ قلبی کمک می‌کند به نحوی که پس از تشخیص می‌توان درمان را به سرعت شروع کرد. از طریق نوار قلب عملکرد الکتریکی قلب و اختلالات آن مشخص می‌شود و پزشک مشخص می‌کند که آیا جهت کنترل الگوی ضربانات قلب نیاز به مصرف دارو یا استفاده از وسایل جانبی مانند ضربان‌ساز خارجی می‌باشد یا خیر.

عوامل خطر این اقدام تشخیصی کدامند؟

ممکن است پوست به‌دلیل چسبانیدن برچسب‌های کوچک کمی آزرده شود، اما هر نوع آزردگی پس از برداشتن چسب‌ها سریعاً از بین می‌رود.

انواع بیهوشی و خطرات آن

جهت مشاهده اسلاید اینجا کلیک کنید.

انواع بیهوشی و خطرات آن

3 نوع اصلی بیهوشی وجود دارند که هر کدام موارد استفاده و مزایا و معایب خاصی دارند. این سه نوع بیهوشی عبارتند از: بیهوشی عمومی، بیهوشی یا بی‌حسی ناحیه‌ای و بی حسی اعصاب محیطی.

  

  73.63 Kb دریافت فایل نوشتاری 

در این درس به این پرسش‌های شما پاسخ داده می‌شود:

1.        انواع بیهوشی کدامند؟

2.        بیهوشی عمومی چگونه است؟

3.        آیا بیهوشی عمومی خطری هم دارد؟

4.        بیهوشی(بی‌حسی) ناحیه‌ای چگونه است؟

5.        بی‌حسی اعصاب محیطی چگونه است؟

6.        آیا بیهوشی ناحیه‌ای و بی حسی اعصاب محیطی(سطحی) خطری هم دارند؟

1.      انواع بیهوشی کدامند؟

3 نوع اصلی بیهوشی وجود دارند که هر کدام موارد استفاده و مزایا و معایب خاصی دارند. این سه نوع بیهوشی عبارتند از: بیهوشی عمومی، بیهوشی یا بی‌حسی ناحیه‌ای و بی حسی اعصاب محیطی.

در بیهوشی عمومی شماکاملاً بیهوش هستید و هیچ‌گونه آگاهی از روند جراحی یا هر اتفاق دیگری نخواهید داشت. انواع مختلفی از داروها  برای بیهوشی عمومی به کار می‌روند که به شکل گاز و بخار استنشاقی از طریق ماسک تنفسی یا لوله راه هوایی و یا به صورت وریدی تجویز می‌شوند.

در بیهوشی یا بی‌حسی ناحیه‌ای متخصص بیهوشی برای ایجاد بی‌حسی در ناحیه‌ای از بدن که نیاز به جراحی دارد، تزریق نخاعی یا اپی دورال انجام می‌دهد. در طی بیهوشی ناحیه‌ای، شما ممکن است بیدار باشید یا یک داروی آرام‌بخش دریافت نمایید؛ در هر صورت احساس نخواهید کرد که تحت عملجراحی قرار گرفته‌اید. انواع مختلفی از بیهوشی‌(بی‌حسی) ناحیه‌ای وجود دارد که 2 مورد از رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از: بی‌حسی نخاعی و بی‌حسی اپی‌دورال.

در بی‌حسی اعصاب محیطی داروی بی حسی اغلب به بافت ناحیه‌ی خاصی از بدن که نیاز به جراحی کوچک دارد، تزریق می‌شود.

نوع بیهوشی که فرد دریافت می‌کند به عواملی از قبیل نظر متخصص بیهوشی براساس وضعیت پزشکی بیمار، نظر خود بیمار و نظر پزشک جراح بستگی دارد.

2.      بیهوشی عمومی چگونه است؟

برای پیشگیری از احساس درد در طول عمل جراحی، پزشک متخصص بیهوشی به شما کمک می‌کند تا پایان عمل جراحی،خواب و بی‌درد باشید. در تمام طول این مدت، متخصص بیهوشی مراقب شماست تا مطمئن شود که قلب، ریه‌ها و کلیه‌های شما عملکرد مناسبی دارند.

در ابتدا برای تزریق داروهای لازم، یک سرم به دست شما وصل می‌شود. سپس داروهایی که کمک می‌کند تا شما به خواب بروید از طریق این سرم به شما تزریق می‌شود.از این به بعد شما دیگر متوجه هیچ‌چیز نخواهید شد، تا زمانی‌که جراحی به پایان برسد و بیدار شوید.

ممکن است متخصص بیهوشی یک لوله در راه هوایی شما قرار دهد که این لوله به دستگاه تنفس مصنوعی وصل شده و کمک می‌کند اکسیژن کافی و گازهای بیهوشی از این طریق به بدن شما رسیده و شما را در خواب نگه‌دارند.

پس از اتمام جراحی، شما از خواب بیدار می‌شوید. هنگامی که قدرت تنفس خودبخودی را به دست آوردید، لوله تنفسی بیرون آورده شده و شما به اتاق بهبودی یا بخش مراقبت ویژه برده می‌شوید. پرستاران این بخش مراقب شما هستند تا به‌طور کامل هوشیاری خود را به دست آورید.

در طول عمل جراحی، ضربان قلب، فشارخون و میزان اشباع اکسیژنی خون و دی اکسیدکربن بازدمی به‌طور دقیق توسط متخصص بیهوشی با کمک ابزارهای پزشکی پایش می‌شوند.

 

3.      آیا بیهوشی عمومی خطری هم دارد؟

 

به‌دلیل پیشرفت‌های اخیر در زمینۀ فناوری و داروها، بیهوشی عمومی نسبتا بی‌خطر است؛ ولی به هر حال در هر روشی یک سری خطرات و عوارض جانبی ممکن است وجود داشته باشد که می‌توان از بسیاری از آن‌ها پیشگیری کرد. در صورتی که سابقه ابتلا به برخی از اختلالات سلامتی از قبیل بیماری‌های قلبی، ریوی، کلیوی، صدمات مغزی و آسیب‌های کبدی دارید، حتما باید قبل از عمل، متخصص بیهوشی را در جریان قرار دهید. علاوه بر آن سابقه تزریق قبلی خون، ابتلا به دیابت، پرفشاری‌خون، یرقان، افسردگی یا سایر مشکلات جسمی و یا روان‌پزشکی بایستی به متخصص بیهوشی گزارش شوند. هم‌چنین هرگونه سابقه بیهوشی قبلی و چگونگی واکنش به آن باید ذکر شود. از جمله نکات دیگری که باید به اطلاع متخصص بیهوشی رسانده شوند عبارتند از: خروپف هنگام خواب، وجود دندان مصنوعی، دندان لق، افتاده و یا موارد مربوط به ارتودنسی، و مصرف هرگونه دارو حتی داروهایی که بدون نسخه استفاده می‌شوند مثل آسپرین یا مسکن‌های مختلف؛ چرا که این داروها ممکن است با داروهای بیهوشی تداخل ایجاد کرده یا در زمان جراحی باعث خونریزی شدید شوند.

در صورتی که به غذا یا داروی خاصی حساسیت دارید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. این کار به پزشک کمک می‌کندتا داروهایی را که منجر به ایجاد حساسیت در بدن شما می‌شوند، از لیست داروهای انتخابی حذف کند.

از آنجایی که واکنش ناخواسته به داروهای بیهوشی ممکن است جنبه ارثی داشته باشد، سابقه وجود هرگونه واکنش به داروهای بیهوشی در خانواده را به پزشک اطلاع دهید.

یکی از عوارض احتمالی، واکنش‌های حساسیتی در طول جراحی می‌باشند. ممکن است شما به چسب‌ها، لاتکس (ماده‌ای که در برخی از اقلام پزشکی ازجمله دستکش ها به کار می‌رود) و محلول‌های حاوی ید حساسیت داشته باشید.

از دیگرعوارض بیهوشی که پس از جراحی ممکن است رخ‌دهد، تهوع و استفراغ است که معمولا با استفاده از داروهای ضدتهوع کنترل می‌شود.

از آنجا ‌که بدن در طول عمل جراحی ثابت و بی‌حرکت می ماند ممکن است برخی از نقاط بدن به طور غیرطبیعی تحت فشار قرار گیرند، دراین صورت ممکن است در موارد بسیار نادری آسیب دیدگی اعصاب، زخم پوستی، و آسیب حس بینایی ایجاد شود. محل آسیب به وضعیت قرار گرفتن بدن فرد در حین جراحی بستگی دارد. تمام افراد تیم جراحی مراقب هستند که از وقوع این عوارض در بیمار پیشگیری کنند، بنابراین این موارد بسیار نادر و قابل پیشگیری هستند.

اگر حین جراحی خونریزی شدید رخ دهد، متخصص بیهوشی پس از مشورت با جراح ممکن است تصمیم بگیرد به فرد خون تزریق کند. البته تزرریق خون فقط در صورت ضرورتصورت می‌پذیرد. خون قبل از تزریق از لحاظ بیماری‌های قابل انتقال از طریق خون مثل هپاتیت یا ایدز مورد آزمایش قرار می‌گیرد، بنابراین احتمال کمی وجود داردکه پس از تزریق خون، فرد مبتلا به عفونت‌های ناشناخته یا شناخته شده شود.

نکته:اگر به ‌دلایل مذهبی یا سایر دلایل حتی در شرایطی که زندگی شما به خطر بیفتد، مایل به دریافت خون نیستید، حتماً به متخصص بیهوشی یا جراح خود این مسئله را اطلاع دهید.

از آنجایی که حین بیهوشی ممکن است نیاز به لوله‌گذاری راه هوایی شود، که در این موارد لوله تنفسی از طریق دهان و حلق وارد تراشه می‌شود، ممکن است شما پس از بیهوشی احساس ناراحتی در حلق خود داشته باشید. به علاوه آسیب به لب‌ها، زبان، دندان‌ها و طناب صوتی جزء عوارض احتمالی لوله‌گذاری داخل تراشه‌ای است که البته احتمال وقوع این صدمات بسیار پایین است.

محل تزریق سرم به بدن نیز ندرتا در برخی از افراد ممکن است دچار عفونت شود و نیاز به کمپرس گرم یا مصرف آنتی‌بیوتیک داشته باشد.

متخصص بیهوشی آمادۀ درمان واکنش‌ به داروهایی است که در اتاق عمل استفاده می‌شوند. علی‌رغم این‌که کوشش بسیاری در این زمینه صورت می‌گیرد در موارد کاملاً نادری این واکنش‌ها ممکن است خطرناک باشند. بنابراین بسیار مهم است که به پزشک بیهوشی در مورد تمام حساسیت‌های شناخته شدۀ خود اطلاع‌رسانی کنید.

خانم‌ها باید حتما در رابطه با احتمال حاملگی خود به متخصص بیهوشی اطلاع دهند؛ چراکه از نظر بیهوشی وجراحی نیاز به در نظر گرفتن مواردی در این رابطه می‌باشد.

به طور خلاصه باید گفت بیهوشی عمومی نسبتا بی‌خطر است، ولی همان‌طور که گفته شد در این رابطه احتمال خطرات و عوارض جانبی وجود دارد. با این حال بسیاری از عوارض از طریق برقراری ارتباطات صحیح بین پزشک و بیمار قابل پیشگیری هستند.

مطمئن شوید که به پزشک خود و متخصص بیهوشی در مورد تمام بیماری‌های قبلی، داروهای مصرفی و سابقۀ واکنش به بیهوشی اطلاع‌رسانی صحیحی کرده‌اید. به طور کلی با پیشرفت‌هایی که در علم بیهوشی به دست آمده است، اعتقاد بر این است که بیهوشی عمومی به خودی خود و بدون همراهی عوامل خطرزا، خطر عمده‌ای به دنبال ندارد.

 

4.      بیهوشی (بی‌حسی) ناحیه‌ای چگونه است؟

در این نوع بیهوشی قسمت وسیعی از بدن به عنوان مثال نیمۀ پائینی بدن بی‌حس می‌شود. متخصص بیهوشی دارو را درکانال نخاعی یا فضای اپیدورال تزریق می‌کند و به این ترتیب شما احساس درد نمی‌کنید. در این روش بیهوشی شما بیدار هستید ولی ممکن است داروهای آرام‌بخش برای شما تجویز شود تا حالت خواب‌آلودگی پیدا ‌کنید و کمتر دچار اضطراب شوید.

این نوع بیهوشی معمولا به دو صورت انجام می شود:

1.بیهوشی اپیدورال

2. بیهوشی نخاعی

بیهوشی اپیدورال بیشتر درمواردی مانند زمان زایمان برای پیشگیری از درد یا اعمال جراحی ارتوپدی درناحیه پا استفاده می‌شود. متخصص بیهوشی دارو را به پائین کمر، درپشت کانال نخاعی درفضایی به نام فضای اپیدورال تزریق می‌کند. این نوع بیهوشی باعث می‌شود فرد در نیمۀ پائین بدن خود حس نداشته باشد.

در بیهوشی نخاعی دارو مستقیماً به درون کانال نخاع(ونه درخودنخاع) تزریق می‌شود. این نوع بیهوشی نیز باعث می‌شود قسمت پائینی بدن بی‌حس شود. این روش بیشتر در عمل فتق، پروستات یا عمل‌های دیگر نیمۀ پائین بدن استفاده می‌شود.

 

5.      بی حسی اعصاب محیطی(سطحی)چگونه است؟

در این نوع بیهوشی فقط قسمتی از بدن که آسیب دیده یا قرار است تحت عمل خاصی قرار گیرد بی‌حس می‌شود. فرد در طول این نوع بیهوشی بیدار است ولی احساس درد نمی‌کند. در اغلب موارد از یک سرنگ برای تزریق دارو به زیر پوست استفاده می‌شود. از این نوع بی حسی بیشتر برای انجام اعمال جراحی بر روی دست و پا استفاده می شود.

 

6.      آیا بی حسی اعصاب محیطی(سطحی) خطری هم دارد؟

انواع بیهوشی‌هابه خودی خود خطری ندارند. بی حسی اعصاب محیطی یا بی حسی موضعی بی خطرترین نوع بیهوشی است. بیهوشی عمومی به‌دلیل این‌که کل بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نسبت به سایر روش‌های بیهوشی عوارض جانبی شایع‌تری دارد.خطرات بی‌حسی نادر بوده و بسیار کم اتفاق می‌افتد اما برخی از این خطرات عبارتند از: آسیب طولانی مدت اعصاب و ضعف موقت ناحیۀ مربوطه.

انجمن بیهوشی آمریکا گزارش کرده است که عوارض بیهوشی در طول 25 سال گذشته به نحو چشم‌گیری کاهش یافته است.

 

 

خلاصه

3 نوع اصلی بیهوشی وجود دارند که هر کدام موارد استفاده و مزایا و معایب خاصی دارند. این سه نوع بیهوشی عبارتند از: بیهوشی عمومی، بیهوشی (بی‌حسی) ناحیه‌ای و بی حسی اعصاب محیطی (سطحی).

• در بیهوشی عمومی شما کاملاً بیهوش هستید و هیچ‌گونه آگاهی از روند جراحی یا هر اتفاق دیگری نخواهید داشت. داروهایی که برای بیهوشی عمومی به کار می‌روند، به شکل گاز یا بخار استنشاقی از طریق ماسک تنفسی یا لوله راه هوایی و یا به صورت وریدی تجویز می‌شوند. به‌دلیل پیشرفت‌های اخیر در زمینۀ فناوری و داروها، بیهوشی عمومی نسبتا بی‌خطر است؛ ولی به هر حال در هر روشی خطرات و عوارض جانبی ممکن است وجود داشته باشند. از جمله عوارض بیهوشی عمومی می‌توان حساسیت به داروهای بیهوشی؛ حساسیت به چسب، لاتکس؛ تهوع و استفراغ؛ آسیب به اعصاب ناحیه‌ای از بدن؛ زخم پوستی؛ گلودرد؛ آسیب به لب‌ها، زبان، طناب صوتی، دندان‌ها؛ التهاب و عفونت محل تزریق سرم را نام برد.
• در بیهوشی یا بی‌حسی ناحیه‌ای متخصص بیهوشی برای ایجاد بی‌حسی در اعصاب ناحیه‌ای از بدن که نیاز به جراحی دارد، تزریق انجام می‌دهد. انواع مختلفی از بیهوشی‌ (بی‌حسی) ناحیه‌ای وجود دارند که 2 مورد از رایج‌ترین آن‌ها عبارتند از: بی‌حسی نخاعی و بی‌حسی اپی‌دورال. بیهوشی ناحیه‌ای بیشتر در عمل فتق، پروستات یا عمل‌های دیگر نیمه پایین بدن استفاده می‌شود.
• در بی‌حسی اعصاب محیطی ، داروی بی حس کننده در محلی از تجمع اعصاب محیطی جهت ایجاد بی حسی تزریق می‌شود. از این نوع بیهوشی برای اعمال جراحی دست و پا بیشتراستفاده می شود. این روش بی خطرترین نوع بیهوشی است.

خطرات بی حسی اعصاب محیطی(سطحی) وبیهوشی ناحیه‌‌ای نادر بوده و بسیار کم اتفاق می‌افتند اما برخی از این خطرات عبارتند از: آسیب طولانی مدت اعصاب و ضعف موقت یا فلج ناحیۀ مربوطه.

نوع بیهوشی که فرد دریافت می‌کند به عواملی از قبیل نظر متخصص بیهوشی بر اساس وضعیت پزشکی بیمار، نظر خود بیمار و نظر پزشک جراح بستگی دارد.

 

 

قبل از عمل جراحی چه اعمالی را باید انجام داد؟

 جهت مشاهده اسلاید اینجا کلیک کنید.

.-anesthesia can be a beatiful dream-.