دانلود داروهای بیهوشی

 

دریافت
حجم: 124 کیلوبایت
توضیحات: دانلود داروهای بیهوشی

مورفین

موارد مصرف :

 مورفین برای تسکین درد و به عنوان داروی کمکی در درمان سرفه و خیز حاد ریوی مصرف می شود .

فارماکوکینتیک :

این دارو از راه خوراکی بخوبی جذب می شود ، اما متابولیسم گذر اول کبدی آن زیاد بوده و برای رسیدن به اثر درمانی ، نسبت به راههای غیر خوراکی ، مقدار بیشتری از مرفین نیاز خواهد بود . این دارو در اکثر بافتها تجمیع می یابد ، ضمناً در کبد گلوکورونیک اسید کونژوگه شده و سپس از طریق کلیه ها دفع می شود . مقدارکمی از دارو نیز بدون تغییر از کلیه ها دفع می شود .پیوند این دارو به پروتئین بسیار کم است . نیمه عمر دارو ۳ - ۲ ساعت و زمان شروع اثر دارو از راه تزریق عضلانی و زیرجلدی ۳۰-۱۰ دقیقه است . زمان لازم برای شروع اثر دارو ۶۰ -۳۰ دقیقه و از راه خوراکی و عضلانی ۵ - ۴ ساعت می باشد .

موارد منع مصرف :

این دارو درصورت وجود اسهال شدید همراه با کولیت پسودوممبران ناشی از مصرف سفالوسپورین ها و پنی سیلین ها ، اسهال ناشی از مسمومیت و ضعف حاد تنفسی نباید مصرف شود .

هشدارها :

۱ - درموارد زیر مصرف این دارو با احتیاط انجام شود : آسم ، کم بودن ذخیره تنفسی و التهاب روده

۲ - مصرف مکرر این دارو ، اعث ایجاد وابستگی و تحمل به اثرات دارو می گردد .

عوارض جانبی :

تهوع و استفراغ ( بخصوص در شروع مصرف ) یبوست ، خواب آلودگی ، کاهش فشارخون و تضعیف تنفس درمقادیر مصرف زیاد ، مشکل در ادرار کردن ، اسپاسم صفرا یا مثانه ، خشکی دهان ، تعریق ، سردرد ، برافروختگی صورت ، سرگیجه ، کاهش ضربان قلب ، افت فشارخون وضعیتی ، کاهش دمای بدن ، توهم ، حالت خماری ، تغییر خلق و خو ، وابستگی ، اختلال در تفکر ، تنگی در مردمک چشم ، بثورات جلدی ، کهیر و خارش از عوارض جانبی دارو هستند . 

تداخل های دارویی :

اگر بطور همزمان با سایر داروهای مضعف CNS مصرف شود ، تضعیف CNS تشدید شده می تواند موجب ایجاد ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود . مصرف همزمان با داروهای شبه آتروپینی نیز موجب تشدید احتباس ادرار و یبوست شده و ممکن است انسداد فلجی روده ایجاد نماید . مصرف بوپرنورفین بیش از مصرف یک داروی ضد درد اوپیوئیدی ممکن است اثر درمانی داروی ضد درد را کاهش دهد . مصرف نالترکسون در یمارانی که به داروهای ضددرد اوپیوئیدی وابستگی جسمی دارند ، ممکن است سبب بروز علائم قطع مصرف دارو شود .

نکات قابل توصیه :

۱ - این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود .

۲ - اگر پس از چند هفته مصرف دارو ، پاسخ مطلوب حاصل نشد ، بدون مشورت با پزشک مقدار مصرف دارو نباید افزایش یابد .

۳ - درصورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو ، به محض به یاد آوردن ، آن نوبت باید مصرف شود ، مگر آنکه تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد . مقدار مصرف بعدی نیز نباید دوبرابر گردد .

۴ - از مصرف فرآورده های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو باید خودداری شود .

۵ - درصورت بروز سرگیجه ، خواب آلودگی ، منگی و احساس کاذب سرخوشی باید احتیاط نمود .

۶ - هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود .

۷ - قبل از قطع مصرفغ دارو پس از مصرف طولانی مدت ، باید با پزشک مشورت شود . قطع تدریجی مصرف دارو ممکن است ضروری باشد .

مقدار مصرف ( خوراکی ) :

بزرگسالان : به عنوان ضد درد ، مقدارمصرف باید توسط پزشک و برای هر فرد بطور جداگانه براساس پاسخ و شدت درد تعیین شود . معذالک مقدار ۳۰ - ۱۰ میلی گرم هر ۴ ساعت توصیه می شود .

کودکان : به عنوان ضد درد ، مقدار مصرف باید توسط پزشک و برای هر فرد بطور جداگانه براساس سن و اندازه بیمار تعیین شود .

مقدار مصرف ( تزریقی ) :

بزرگسالان : مقدار ۲۰- ۵ میلی گرم هر ۴ ساعت برحسب نیاز بیمار تزریق عضلانی یا زیر جلدی می شود . از راه وریدی نیز مقدار ۱۰- ۴ میلی گرم که با ۵ - ۴ میلی لیتر آب برای تزریق رقیق شده است ، به آهستگی تزریق می شود .

کودکان : به عنوان ضد درد ، mg/kg  ۲/۰ - ۱/۰  هر  ۴ ساعت  برحسب نیاز تزریق زیر جلدی می شود . از راه وریدی مقدار ۱/۰ - ۰۵/۰ mg/kg با سرعت آهسته و قبل از عمل جراحی نیز مقدار ۱/۰ - ۰۵/۰ mg/kg تزریق عضلانی می شود .

اشکال دارویی :

 Injection : ۱۰ mg/ml

Tablet : ۱۰ mg

لیدوکائین

فارماکوکینتیک  : 
شروع اثر لیدوکائین 5-2 دقیقه و طول مدت اثر آن نیز متوسط ، دفع لیدوکائین عمدتاً‌ از کلیه و به صورت متابولیت می‌باشد

هشدارها  :
1. در صورت وجود عیب کار قلب به ویژه انسداد یا شوک قلبی، حساسیت به داروهای بیهوش کننده التهاب و یا عفونت در ناحیه تزریق، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود. 
2. درصورت ‌وجود بیماری‌ CNS که ازقبل وجود داشته است( به دلیل عفونت یا تومور یا سایر علل)‌و نقص انعقادی به علت مصرف داروهای ضد انعقاد یا اختلالات هماتولوژیک، مصرف این دارو در ناحیه زیر عنکبوتیه باید با احتیاط فراوان صورت گیرد. 
3. فرآورده‌های حاوی یک داروی منقبض کننده عروق در بیماران قلبی از جمله مبتلایان به آریتمی، پرکاری تیروئید، زیادی فشار خون و بیماری‌ عروق محیطی باید با احتیاط فراوان مصرف گردند.

عوارض جانبی:  
واکنش‌های سیستمیک ممکن است به سرعت یا با تأخیر و تا 30 دقیقه پس از تجویز دارو بروز کند . عوارض سیستمتیک شامل گیجی، تضعیف تنفسی، تشنج ، افت فشارخون و برادی کاردی می باشد. عوارض با شیوع کم در مصرف موضعی عبارتند از سوزش، گزش، ورم یا حساسیت پوست به لمس، خارش و کهیر.

نکات قابل توصیه :  
1. درصورت حساسیت به سایر بی حس‌کننده ‌ها این دارو باید با احتیاط و زیر نظر پزشک تجویز گردد. 
2. به دلیل طولانی بودن زمان بی‌حسی باید دقت گردد که اعضای بی‌حس شده مجروح نگردند.

توجهات بالینی :

1.فقط لیدوکائین فاقد مواد نگهدارنده و اپی نفرین که در روی آن جهت مصرف وریدی قید شده باشد جهت تزریق وریدی و یا ا نفوزیون قابل استفاده است .

2.جهت ا نفوزیون وریدی می توان لیدوکائین را به سرم دکستروز 5% اضافه نمود .

3.جهت تزریق عضلانی ، عضله دلتوئید توصیه می شود .

5.در صورتی که در ECG  بیمار علائم دپرسیون شدید قلبی مشاهده گردید بلافاصله مصرف دارو را متوقف نمایید .

6.جهت پیشگیری از مسمومیت دارویی ، ECG ، فشار خون ، تنفس و وضعیت هوشیاری بیمار را به دقت کنترل نمایید.

7.ریه های بیمار را به طور مرتب از نظر بروز رال های قاعده ای (بخصوص در افراد دچار نارسایی قلبی ، شوک کاردیوژنیک و اختلال عملکرد کبد) سمع کنید .

موارد احتیاط :    

بیماران مسن؛ ناتوان و شدیدا بدحال، شوک شدید، برادیکاردی، فیبریلاسیون دهلیزی،

مصرف این دارو به همراه فنی توئین،کینیدین، پروکائین آمید، پروپرا نولول، باعث تشدید تضعیف قلب و اثرات سمی دارو می گردد .

مصرف سایمتدین و مسدود کننده هاب بتا آدرنرژیک به همراه لیدوکائین باعث کاهش متابولیسم و افزایش اثرات دارو می گردد .

بی کربنات سدیم

فارماکوکینتیک  :
دفع این دارو کلیوی است . دی اکسید کربن ایجاد شده ناشی از دارو توسط ریه ها دفع می شود.

موارد منع مصرف : 
این دارو در آلکالوز متابولیک یا تنفسی، کاهش یون کلرور ناشی از استفراغ یا تخلیه مداوم دستگاه گوارش و کمی کلسیم خون نباید مصرف شود .

هشدارها:  
1. این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود: 
بی ادراری یا کم ادراری ، حالات مرضی احتباس سدیم همراه با خیز( مانند سیروز کبدی، نارسایی احتقانی قلب، عیب کار کلیه و توکسمی آبستنی) و زیادی فشار خون. 
2. از آنجا که اسید متابولیک با تخلیه سدیم همراه است، بهتر است ابتدا با انفوزیون وریدی کلرور سدیم ایزوتونیک، کاهش سدیم خون را جبران نمود، مشروط بر این که کلیه ها تحت تأثیر قرار نگرفته و اسیدوز نیز آنقدر شدید نباشد که سبب بروز عیب کار کلیه شود. در چنین شرایطی، استفاده از محلول ایزوتونیک کلرور سدیم به تنهایی می تواند مؤثر باشد و سبب برقراری مجدد توانایی کلیه برای ایجاد بیکربنات شود. 
3. در اسیدوز کلیوی یا اسیدوز متابولیک شدید(به عنوان مثال در حالتی که pH خون کمتر از 1/7 است)، محلول بی کربنات سدیم همراه با کلرور سدیم انفوزیون می شود. 
4. درمان دراز مدت با بی کربنات سدیم توصیه نمی شود، زیرا خطر بروز آلکالوز متابولیک یا افزایش بیش از حد سدیم وجود دارد. 
5. مصرف مقادیر بیش از حد ممکن است موجب بروز کمی پتاسیم خون شود و بیمار را در معرض خطر آریتمی قلبی قرار دهد. 
6. تزریق سریع دارو، ممکن است موجب بروز آلکالوز شدید و احتمالاً تحریک پذیری زیاد یا تتانی شود.

عوارض جانبی :

کاهش سطح هوشیاری ، احتباس مایعات، نفخ ،کرمپهای شکمی، سنگهای کلیوی، الکالوز، درد و نکروز وریدی بعد از نشت وریدی

نکات قابل توصیه  :
1. از آب مقطر استریل برای تزریق، محلول تزریقی کلرور سدیم یا محلول تزریقی دکستروز 5% می توان برای رقیق نمودن محلول بی کربنات سدیم استفاده نمود. 
2. محلول بیکربنات سدیم را می توان از راه وریدی یا پس از رقیق کردن تا حد ایزوتونیک (5/1 درصد) از راه زیرجلدی، تزریق نمود.

توجهات بالینی :

1.در صورت بروز نشت وریدی ا نفوزین دارو را بلافاصله متوقف نمایید.

2.دارو را در درجه حرارت اتاق نگهداری نمایید.

3.در خلال درمان با بیکربنات سدیم بیمار را به دقت از نظر وضعیت اسید و باز و بروز علائم الکالوز کنترل نمایید.

اتروپین

مکانیسم اثر :

این دارو اثر استیل کولین بر گیرنده های موسکارینی را مهار می کند و بنا برین می تواند روی عضلات صاف ،گیرند های پس عقده ای میو کارد ، گره سینوسی و دهلیزی و دهلیزی -بطنی، غدد مترشحه برون ریز ، حرکت دستگاه گوارش و تنوس میز نای و مثانه تاثیرکرده به عنوان پاد زهر به کار می رود . در مجموع ،مقادیر کم اتروپین موجب مهار ترشحات بزاق و برونش و تعریق می شود در حالی که تجمع دارو گشاد شدن مردمکها و افزایش سرعت ضربانات قلب می گردد.

فارماکوکینتیک :

آتروپین به را حتی از دستگاه گوارش جذب می گردد و در کبد متا بو لیسم آنزیمی می شود این دارو در تمام بدن انتشار می یابد و به راحتی از سد خونی - مغزی عبور می کند . طول مدت اثر ان بسیار کوتاه است و 30-50در صد دارو از راه کلیه ها دفع می گردد . نیمه عمر حذف آتروپین از بدن 2/5 ساعت می باشد. نیمه عمر آن 38-13 ساعت است .
 

هشدارها :

1. نوزادان و کودکان به عوارضی سمی آتروپین حساسترند.

2. به دلیل کاهش عرق ، دمای بدن افزایش می یابد. 
3. احتمال بروز هیجان و تحریک پذیری در سالخوردگان با مقادیر در مانی وجود دارد. همچنین احتمال نارسایی حافظه یی در این بیماران وجود دارد.

عوارض جانبی :

از عوارض شایع این دارو می توان از یبوست ،خشکی دهان ،بینی، گلو یا پوست و اِشکال در بلع ،گشادن مردمک ها ،دو بینی،برادیکاری وسپس تاکیکاردی و کاهش تعریق نام برد.

نکات قابل توصیه : 

1.پس از مصرف دارو از رفتن در محیط های گرم خوداری و از پرداختن به فعالیت بدنی شدید خوداری گردد. 
2. احتمال ایجاد اختلال دید یا حساسیت به نور وجود دارد. 
3. احتمال خشکی دهان،بینی یا گلو وجود دارد. 
4. تزرق وریدی آتروپین باید به آهستگی صورت گیرد.
5.در افراد مسن باید دوز آتروپین را کاهش داد .

توجهات بالینی :

1.آتروپین را می توان به صورت رقیق نشده و یا رقیق شده در 10ml از آب استریل تزریقی مصرف نمود.

2.در افراد مسن باید دوز اتروپین را کاهش داد.

3.علایم حیاتی بیمار را به دقت کنترل نمایید.

4.تجویز اتروپین ممکن است منجر به احتباس ادراری گردد ، شکم بیمار را از این نظر لمس نمایید.

5.میزان مایعات دریافتی و دفع بیمار را کنترل نمایید. 

مقدار مصرف :

بزر گسالان: به عنوان ضد اریتمی 1-4/0 میلی گرم هر 2-1 ساعت ‘حداکثر تا 2 میلی گرم ، تزریق می شود. 
برای جلو گیری از ترشح بیش از حد بزاق مقدار6/0-2/0میلی گرم هر 1-5/0 ساعت قبل از اعمال جراحی ‘ 2/1-6/0 میلی گرم به طور همزمان با تزریق 2-5/0 میلی گرم نئوستیگمین

کودکان: مقدارmg/kg01/ 0 (حداکثر 4/0 میلی گرم ) هر 6-4 ساعت به عنوان  ضداریتمی مقدار 3/0-01/0  mg/kgتزریق وریدی می شود. برای جلو گیری از ترشح بیش از حد بزاق و تر شحات مجاری تنفسی پیش از بیهوشی درکودکان با وزن تا  3 کیلو گرم بین 6/0- 1/ 0میلی گرم استفاده می شود. به عنوان پادزهر مهارکننده های  کو لین استراز مقدار اولیه 1 میلی گرم تزریق وریدی یا عضلانی می شود و سپس مقادیر 1-5/0 میلی گرم هر 30-20 تزریق می شود.

اپی نفرین

مکانیسم اثر  :

اپی نفرین یک داروی مقلد سمپاتیک است که به طور مستقیم روی گیرنده‌های آلفا و بتا- آدرنرژیک اثر می کند. اپی نفرین عضلات صاف نایژه را با اثر بر گیرنده‌های بتا2 - دوآدرنرژیک شل می کند و از طریق گیرنده‌های آلفا- آدرنرژیک، شریانچه های نایژه را منقبض می نماید. در نتیجه موجب از بین رفتن اسپاسم نایژه، احتقان و خیز می شود. اپی نفرین با اثر برگیرنده‌های آلفا آدرنرژیک پوست و غشا‌ها باعث انقباض عروقی و در نتیجه جذب داروی بی حس کننده موضعی همراه را کاهش داده و طول اثر آن را افزایش می دهد. 
به علاوه، با اثر برگیرنده‌های آلفا آدرنرژیک با اثر گشادی عروق عوامل آلرژی‌زا به ویژه در عروق محیطی مقابله می نماید و با اثر بر بتا آدرنرژیک مانع از آزاد شدن واسطه ‌های فوری حساسیت همچون هیستامین و لوکوترین‌ها از ماست‌سل‌ها می‌شود.

فارماکوکینتیک :                

این دارو از راه عضلانی یا زیر جلدی، جذب می شود. در حالیکه اثر آن از راه تزریق زیرجلدی، 15-6 دقیقه پس از مصرف شروع می شود، طول مدت اثر دارو از راه زیر جلدی یا عضلانی کمتر از 4-1 ساعت است. دفع این دارو از راه کلیه است.

هشدارها:

1.این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود: 
پرکاری تیروئید، دیابت، بیماری قلبی- عروقی و شوک کاردیوژنیک،تروماتیک یا خونریزی. 
2.از تزریق اپی نفرین به داخل عضلات سرینی باید اجتناب نمود، زیرا ممکن است موجب بروز گانگرن شود. 
3. لازم است همزمان با تزریق اپی نفرین، حجم مایعات از دست رفته نیز جبران شود. 
4. تزریق اپی نفرین به داخل شریان به علت انقباض شدید عروق و احتمال بروز گانگرن توصیه  نمی شود. 
5. اپی نفرین از جفت عبور می کند و به داخل شیر نیز ترشح می شود. 
6. افزودن اپی نفرین به بی حس کننده‌های موضعی برای تزریق در نواحی از بدن که توسط آرتریولهای انتهایی خون رسانی می شوند یا اینکه خون محدودی را دریافت می نماید ( انگشتان، زبان، بینی، گوش، آلت تناسلی مردانه ) ، توصیه نمی شود. 
7. مصرف این دارو برای درمان اسپاسم برونشیال حاد ( به دلیل اثر انتخابی کمتر بر گیرنده‌های بتادو) عموماً توصیه نمی شود، زیرا دارای توان بالقوه برای تحریک بیش از حد قلب به ویژه در مقادیر زیاد  می باشد.

عوارض جانبی:

اضطراب، لرزش، تاکی‌کاردی، آریتمی، احساس سرما در انتها‌ها، زیادی فشار خون و خیز ریوی، تهوع، استفراغ، تعریق، ضعف و سرگیجه با مصرف این دارو گزارش شده است .

نکات قابل توصیه:

1. این دارو در موارد اضطراری برای درمان واکنش های آلرژیک باید بلافاصله مصرف شود. 
2.محلول تزریقی اپی‌نفرین با غلظت 1mg/ml، قبل از تزریق داخل قلبی یا وریدی باید رقیق شود. برای این منظور 5/0 میلی لیتر از محلول اپی نفرین باید با محلول تزریقی کلرور سدیم به حجم 10 میلی لیتر رسانده شود. 
3. اپی‌نفرین می‌تواند توسط خود بیماری که سابقه شوک آنافیلاکتیک را دارد ( به محض بروز علایم ) تزریق گردد. 

توجهات بالینی :

1. بهتر برای تزریق از سرنگ انسولین استفاده نمایید.

2.  هر 1ml از اپی نفرین یک هزارم باید حداقل در10ml از محلول نرمال سالین رقیق شده تا محلول یک ده هزارم بدست آید .

3. محلول تزریقی دارو باید بدور از نور نگهداری شود .

4. محل تزریق را تغییر دهید. قبل از تزریق حتما آسپیره نمایید.

5. در هنگام تجویز دارو فشار خون را بطور مکرر و در فواصل کوتاه اندازه گیری نمایید.

6. در هنگام تجویز دارو باید امکانات مانیتورینگ قلبی در دسترس باشد.

نسدونال (پنتوتال ، تیوپنتال)

 

 نسدونال

نام ژنریک : سدیم تیوپنتال

نام تجاری : پنتوتال - نسدونال

فرمولاسیون :

این دارو از دسته داروهای باربیتورات ها است . ویال های این دارو به شکل 500 ، 1000 و 2500 میلی گرمی است . دارو را با آب مقطر یا ترجیحا" نرمال سایلین بصورت محلول 5 درصد رقیق می کنیم ، سپس دوباره رقیق کرده و بصورت 2.5 درصد در می آوریم .  ph آن 10.8 بوده و این محلول برای 24 ساعت تهیه می شود .

 

متابولیسم :

نیمه عمر دارو 11.5 ساعت است . در کبد متابولیزه شده و به متابولیت ها و مقداری هم تغییر نیافته از کلیه دفع می شود . 85-75 درصد با آلبومین باند شده و اگر بیمار هایپوآلبومینی داشته باشد ، بیمار سریعتر بیهوش می شود و در نتیجه باید داروی کمتری بگیرد . اگر ph خون بالا باشد داروی کمتری با پرتئین باند شده و قدرت دارو بیشتر می شود . با هیپرونتیلاسیون آلکالوز ایجاد شده و بنابراین اثر دارو بیشتر می شود .

 

دوز :

بطور معمول دوز آنmg/kg 5-3است ، در افراد پیر و مسن دوز دارو  mg/kg  3-2.5 و در کودکانmg/kg 6  می باشد . اگر رفلکس eye lash مثبت بود ، در حدود100-50 میلی گرم دارو را بار دیگر تزریق می کنیم .

 

اثرات :

1- عصبی مرکزی : حدود 30 ثانیه پس از تزریق سبب بیهوشی شده و بیشترین اثر را روی سیستم عصبی مرکزی دارد و سبب کاهش spinal cord reflex شده و اثر هیپنوتیک خوبی داشته ولی بیدردی آن کم است و نمی توان بیمار را با آن به surgical stage رساند مگر با دوز بالا . پنتوتال باعث کاهش میزان متابولیک مغزی شده که این کاهش اکسیژن خون مغز ، سبب کاهش جریان خون مغزی می شود و در نتیجه فشار داخل جمجمه ای کاهش می یابد . معمولا" هوشیاری پس از 5 تا 10 ثانیه برمی گردد . نسدونال یک داروی ضد تشنج نیز است . پنتوتال هم سمپاتیک و هم پاراسمپاتیک را بلوک کرده ولی سمپاتیک را بیشتر بلوک می کند و در نتیجه بیمار برادیکارد می شود .

 

2- قلب و عروق : سبب کاهش قدرت انقباضی قلب ، کاهش مقاومت عروق محیطی و کاهش ضربان قلب شده و در نتیجه باعث کاهش فشار خون می شود . افت فشار خون در بیماران هیپوولمیک و یا بیمارانی که داروی مخدر گرفته اند ، شدیدتر است . نسدونال  بعلت کاهش فشار خون موجب  تاکیکاردی رفلکسی می شود .

 

3- تنفسی : سبب دپرسیون تنفسی می شود ، چون مغر در حالت عادی به فشار دی اکسید کربن شریانی حساس است و تیوپنتال سبب کاهش حساسیت مغز به فشاردی اکسید کربن شریانی می شود ، که حتی ممکن است باعث آپنه نیز شود .این دارو تن عضلات برونش را افزایش داده ولی برونکواسپاسم با آن نادر است .

4- عضلات اسکلتی : در دوز بالا سبب کاهش تن ماهیچه ای شده که علت آن کاهش رفلکس طناب نخاعی است ولی بر روی neuromuscular junction تاثیری ندارد .

 

5- رحم : در دوز عادی اثری بر روی رحم نداشته ولی در دوز بالا سبب کاهش تن رحم می شود . نسدونال از جفت عبور کرده و سبب دپرسیون تنفسی نوزاد می شود . اگر نسدونال با دوزmg/kg 4 یا کمتر داده شود باعث تضعیف نوزاد نمی شود ولی با دوزmg/kg 8 سبب دپرسیون تنفسی نوزاد می شود .

6- چشم : فشار داخل چشمی را حدود 40 درصد کاهش می دهد . سبب گشادی مردمک شده ولی بعدا" باعث تنگ شدن مردمک می شود . light reflex تا مرحله surgical stage وجود دارد ولی رفلکس eye lash، eye lid و conjunctiva از بین می رود .

 

عوارض جانبی :

کاهش فشار خون و برادیکاردی (در بیماران هیپوولمیک کاهش فشار خون بیشتر است) - تضعیف تنفسی - نکروز بافت و آسیب به عصب (اگر عضلانی تزریق شود) - اگر داخل شریان تزریق شود باعث نکروز و اسپاسم شریان شده و سبب رنگ پریدگی و تاول آن قسمت می شود (برای درمان از گشادکننده های عروق استفاده می شود و همچنین پاپاورین نیز تزریق می شود) - اسپاسم برونش و حنجره (در بیماران مبتلا به آسم بهتر است داده نشود ولی منع مصرف مطلق ندارد ) - واکنش آلرزیک به دارو

 

کاربرد :

 القاء بیهوشی(indaction)

- نگهداری بیهوشی (maintenance)

- درمان صرع

- درمان فشار داخل جمجمه ای بالا

 

موارد منع مصرف :

 انسداد راه هوایی - حساسیت به دارو - شانت راست به چپ ( در این صورت دارو بدون رقیق شدن وارد قلب و مغز می شود که بایستی دوز آن کاهش یابد ) - نارسایی کبد و کلیه ( دوز را کاهش نداده ، فقط آهسته تزریق می کنیم ) 

پروپوفول (پوفول - Pofol)

پروپوفول (پوفول - Pofol)

نام ژنریک : پروپوفول

نام تجاری : پوفول (Pofol)

فرمولاسیون :

٪ ۱۰ روغن سویا + ٪ ۲۵/۲ گلیسرول + ٪ ۲/۱ فسفاتید تخم مرغ

متابولیسم :

کبدی ٬ نیمه عمر دارو ۸-۱ دقیقه

مکانیسم اثر :

مکانیسم اصلی آن هنوز شناخته نشده است ولی به نظر می آید که با اثر تحریکی بر جزء «بتا یک»  گیرنده GABA سبب فعال شدن کانال های کلر و در نتیجه مهار سیناپس می شود . اثر دیگر آن مهار جزء NMDA گیرنده گلوتامات می باشد .

دوز :

 2/5-1  میلی گرم به ازای هرکیلو گرم وزن بدن

 150-50   میکرو گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در هر دقیقه

مزیت ها :

مانع افزایش ICP پس از لوله گذاری - کاهش فشار CSF - افزایش مقاومت عروق مغزی - کاهش IOP - ضد تهوع و استفراغ - ضد خارش (با دوز کم) - کاهش تاکیکاردی و هایپرتانسیون پس از لوله گذاری - کاهش مشکلات تنفسی پس از لوله گذاری

عوارض جانبی :

تضعیف قلب (با کاهش فشار خون شریانی ٬ افزایش جبرانی در ضربان قلب صورت نمیگیرد ٬ کاهش حجم ضربه ای) - کاهش فشار خون (کاهش حجم ضربه ای) - عدم تاثیر بر ضربان قلب (بارورفلکس طوری تنظیم می شود که با کاهش فشار خون ٬ ضربان قلب افزایش نمی یابد ) - برادی کاردی (به دلیل واگوتونیسیته ٬ باعث برادی کاردی واضح بخصوص همراه با سایر داروهای واگوتونیک مثل ساکسینیل کولین یا نارکوتیک ها می شود ) - برادی پنه و آپنه - کاهش VT - افزایش PaCO2 (تضعیف کننده مرکزی تنفس است که هم تعداد و هم عمق تنفس را کاهش می دهد ) - عدم تاثیر بر PaO2 - افزایش ریسک آسپیراسیو ن (تضعیف رفلکس گگ)

کاربرد :

هوشبر - آرامبخش در ICU - دندانپزشکی - جراحی چشم - عملیات تشخیصی - تشنج پایدار - ECT - ضد استفراغ

موارد احتیاط :

در بیماران سالمند ٬ بیماران دچار کاهش BP و HR - خانم های حامله (بدلیل اثر تراتوژنیک) - کودکان زیر یک سال

اتومیدت (Etomidate)

اتومیدت (Etomidate)

-ایمیدازول کربوکسیله.

- دارای شروع اثر سریع وطول اثر کوتاه میباشد( القای بیهوشی با اتومیدت کمتر از ۳۰

ثانیه طول می کشد و ریکاوری از آن سریعتر از باربیتورات هاست).

-استفاده در بیماران با مشکلات قلبی-تنفسی.

-در بیماران دارای ذخیره قلبی محدود مفید است(پایداری قلب وعروق ایجاد می کند).

 

-می تواند کانون های صرعی را فعال کند.

-فعالیت قسمت قشری فوق کلیه را به مدت ۸-4ساعت سرکوب می کند.

-در جراحی پر استرس داروی خوبی نیست.

-مقدار برای القای بیهوشی:4/0-2/0میلیگرم/کیلوگرم وریدی.

-اثرات اتومیدت بر روی:

فشار خون-ضربان قلب-مقاومت عروق محیطی:بدون تغییر تا کاهش.

جریان خون مغزی(CBF) وفشار داخل جمجمه ای (ICP):کاهش.

-اتومیدت می تواند تضعیف تهویه ایجاد کند.

-بی دردی نمی دهد.

-عوارض این دارو:

دردناک بودن تزریق.

حرکات عضلانی غیر ارادی.

افزایش احتمال وقوع تهوع و استفراغ پس از عمل.